Wie is Carine Kappeyne van de Coppello?
In mijn omschrijving zal ik mij beperken tot enige relevante professionele ervaringen en scholing en privé feiten rond kinderen en verlies.
Ik ben GZ-psycholoog (BIG registratie 99062991825) en heb sinds 1 januari 1997 een eigen praktijk voor kinderen, jongeren en volwassenen met complicaties rond verlies. Dit kan zijn door dood, echtscheiding of door een ernstige ziekte. Vanaf de eindjaren negentig geef ik ook lezingen op scholen, voor bibliotheken, voor verpleegkundigen, congressen en uitvaartondernemers en begeleid ik studiedagen van docenten. Ik ben (mede)auteur van verschillende artikelen over kanker in het gezin en rouw bij kinderen. Ook schreef ik hoofdstukken in boeken over kinderen, jongeren en volwassenen in rouw. Meest recent (december 2022): "Onze band is nooit voorbij", waarbij jongeren vertellen over het verlies van hun broer(tje) of zus(je). Met Greetje van Treeck schreef ik het boek 'Hoe kinderen voor te bereiden en te ondersteunen als een dierbare kiest voor euthanasie'. Voor het Ingeborg Douwes Centrum schreef ik een methodieken map voor begeleiding aan jongeren en hun ouders als kanker het gezin treft. Tevens werkte ik namens de NVPO mee aan de richtlijn rouw in de palliatieve zorg zoals nu net is uitgegeven door het IKNL.
Ik heb diverse trainingen gevolgd op het gebied van professionele hulp bij verliesverwerking, trauma, systeemtherapie, CGT, ouderbegeleiding, relatietherapie EFT, EMDR, angststoornissen en oplossinggerichte therapie, zingevingstherapie, hypnotherapie en zal mij blijven ontwikkelen mede door postdoctorale cursussen.
Vanaf 1993 tot maart 2020 was ik verbonden aan Stichting 'Achter de Regenboog', en heb daar veel verschillende taken in verricht. Van het begeleiden van kinderen en hun ouders in rouw tot het begeleiden van de begeleiders in lotgenoten contact. Van bestuurlid tot ontwikkelaar van trainingen voor deskundigheidsbevordering van de vrijwilligers. Uiteindelijk was kwaliteitsbewaking de kern van mijn bezigheid.
Als gastdocent heb ik les gegeven op de VU en de UvA. en ik was trainer bij de maatschap van rouwtherapeuten in Maarssen. Sinds 2004 tot 2021 gaf ik les aan het PDBO zowel in Leiden als in Amsterdam aan de VU. Sinds 2005 geef ik twee cursussen op de RINO Amsterdam over' rouw bij kinderen en jongeren' en 'ernstige somatische ziekte in het gezin'. In 2019 -2022 was ik ook één van de docenten van de cursus 'dood in de spreekkamer' van de RINO Noord Holland. In 2022 begon ik 2 nieuwe cursussen van de RINO midden Nederland: 'Psychosociale gevolgen van kanker in het gezin: begrijpen, signaleren, ondersteunen en/of behandelen' en 'Rouw bij dood in het gezin; behandelen van kind/jongere en hun ouder(s)' te doceren. Tevens doceer ik de drie daagse keuzemodule 'Rouw en afscheid' in de GZ opleiding te Utrecht en geef ik les over rouw en verlies aan de opleiding tot Orthopedagoog Generalist van de RINO Amsterdam.
Sinds eind 2009 werk ik deels bij het Ingeborg Douwes Centrum voor psychosociale hulp voor kanker patiënten en hun naasten in Amsterdam. Tegenwoordig op iedere dinsdag en enkele vrijdagen in de maand.
In 2008 besloten we als vrijgevestigden in de Jeugd GGZ in Haarlem en omstreken onze krachten te bundelen, gebruik te maken van elkaars expertise en nauwer samen te werken. Aanvankelijk heette deze groep "het Groene Boekje". In 2013 werd deze groep een officiële vereniging onder de naam 0 tot 23, samenwerkende vrijgevestigde Jeugd GGZ.
De thema's die in mijn werk aan de orde komen raken mij ook persoonlijk. Ik ben mij ooit gaan verdiepen in rouw bij kinderen omdat ik als jong volwassene veel dierbaren aan de dood verloor en veel te snel na elkaar. Er was toen nog weinig over kinderen in rouw bekend. Er was nauwelijks wetenschappelijk onderzoek gedaan over dit onderwerp. Bovendien werd er minder dan nu openlijk over dergelijke zaken gesproken. Ik heb daarvan geleerd hoe belangrijk het is, met name óók voor kinderen, om gevoelens en gedachten rondom dood en ander verlies wél te kunnen delen.
Naast rouwmevrouw ben ik moeder van een jongvolwassen zoon en dochter en stiefmoeder van twee jongens die inmiddels zelf vader zijn en daardoor ben ik een trotse bonusoma.
